عنوان مقاله :
قطعی برق در کارخانههای کاغذسازی؛ بحران خاموش تولید در ایران
تعداد بازدید :
7
تاریخ درج مقاله :
سه شنبه 28/05/1404 ساعت 14:00

⚡ تأثیر قطعی برق در ایران بر صنعت تولید کاغذ | بحران انرژی و چالشهای تولید
✅ مقدمه
در سالهای اخیر، قطعیهای مکرر برق در ایران به یکی از چالشهای جدی صنایع تولیدی تبدیل شدهاند. صنعت تولید کاغذ، بهعنوان یکی از بخشهای حیاتی زنجیره تأمین چاپ، بستهبندی و نشر، از این بحران انرژی آسیبهای قابل توجهی دیده است. در این مقاله، به بررسی تأثیر قطعی برق بر تولید کاغذ، کاهش ظرفیت تولید، افزایش هزینهها و راهکارهای پیشنهادی برای عبور از این بحران میپردازیم.
🔌 قطعی برق و کاهش ظرفیت تولید کاغذ
بر اساس گزارشهای رسمی، واحدهای تولید کاغذ در تابستانهای اخیر با قطعیهای برنامهریزیشده و غیرمنتظره برق مواجه بودهاند. این خاموشیها باعث شدهاند:
- کاهش ۲۰ تا ۳۰ درصدی ظرفیت تولید در بسیاری از کارخانهها
- تعطیلی هفتهای ۳ تا ۴ روز در برخی واحدهای صنعتی، حتی تا ۲۵ روز در ماه
- توقف خطوط تولید و از دست رفتن شیفتهای کاری، بهویژه در ساعات عصر و شب
💸 افزایش هزینههای تولید و تأثیر بر قیمت نهایی
قطعی برق نهتنها تولید را مختل کرده، بلکه هزینههای جانبی را نیز افزایش داده است:
- خرید ژنراتور و تأمین برق اضطراری با هزینههای میلیاردی
- افزایش قیمت گازوئیل و مشکلات تأمین سوخت برای سیستمهای جایگزین
- پرداخت جریمههای ناشی از تأخیر در تحویل سفارشها و عدم اجرای تعهدات
📉 تأثیر بر بازار داخلی و صادرات کاغذ
با کاهش تولید، بازار داخلی با کمبود عرضه مواجه شده و قیمتها افزایش یافتهاند. از سوی دیگر، صادرات کاغذ نیز با موانعی مانند ناترازی انرژی، نبود دیپلماسی اقتصادی و تخصیص نیافتن ارز برای واردات مواد اولیه دچار رکود شده است.
🔧 راهکارهای پیشنهادی برای مقابله با بحران انرژی
برای حفظ پایداری صنعت تولید کاغذ، پیشنهادهایی مطرح شدهاند:
- سرمایهگذاری دولتی در زیرساختهای انرژی با بودجه ۳۰ تا ۴۰ میلیارد دلاری
- ارائه تسهیلات برای خرید تجهیزات برق اضطراری
- تسریع در تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه
- توسعه کریدورهای صادراتی و حمایت از دیپلماسی اقتصادی
📝 نتیجهگیری
قطعیهای برق در ایران، صنعت تولید کاغذ را با چالشهای جدی مواجه کردهاند؛ از کاهش ظرفیت تولید گرفته تا افزایش هزینهها و تهدید بازار داخلی و خارجی. برای عبور از این بحران، نیاز به همکاری دولت، بخش خصوصی و نهادهای صنفی وجود دارد تا با سرمایهگذاری هدفمند و سیاستگذاری هوشمندانه، پایداری این صنعت مهم تضمین شود.